Hond van Pavlov

[keno]

[size=18][b]Hond van Pavlov[/b][/size]
Het experiment van Ivan Pavlov dat bekend staat onder de naam Hond van Pavlov is het bekendste voorbeeld van klassieke conditionering.

Pavlov stuitte op het verschijnsel dat honden beginnen te kwijlen wanneer ze voedsel wordt aangeboden. Hij onderzocht dit verschijnsel door een signaal te geven en daarna de honden te voeren. Oorspronkelijk kwijlden de honden alleen bij het voeren en niet bij het signaal. Nadat de combinatie van signaal gevolgd door voeren enkele keren was herhaald begonnen de honden al te kwijlen bij het geven van het signaal.

In schema:
voedsel → speekselafscheiding
(geluid voedsel) → speekselafscheiding
geluid → speekselafscheiding

[size=18][b]Conditionering[/b][/size]
Het experiment van Pavlov heeft aanleiding gegeven tot allerlei verwarrende conclusies, waarbij het experiment te pas en te onpas wordt aangehaald. Het experiment kent dan ook zijn beperkingen:

Pavlov gebruikte een hond om het menselijke gedrag te kunnen verklaren. Wanneer hij een kat had gebruikt, dan was de uitkomst waarschijnlijk anders geweest.
Het kwijlen van de hond is een automatische lichamelijke reactie (als gevolg van het instinct van de hond). Dit kan niet zomaar toegepast worden bij allerlei ziekten van mensen. Door sommige medici wordt het voelen van pijn getracht te verklaren als was het een automatische reactie op bepaalde gedachten (de gedachte dat iemand verwacht pijn te gaan voelen). Het voelen van pijn is echter een waarneming en geen instinct.

[size=18][b]Verwarring[/b][/size]
Het experiment van Pavlov heeft aanleiding gegeven tot allerlei verwarrende conclusies, waarbij het experiment te pas en te onpas wordt aangehaald. Het experiment kent dan ook zijn beperkingen:

Pavlov gebruikte een hond om het menselijke gedrag te kunnen verklaren. Wanneer hij een kat had gebruikt, dan was de uitkomst waarschijnlijk anders geweest.
Het kwijlen van de hond is een automatische lichamelijke reactie (als gevolg van het instinct van de hond). Dit kan niet zomaar toegepast worden bij allerlei ziekten van mensen. Door sommige medici wordt het voelen van pijn getracht te verklaren als was het een automatische reactie op bepaalde gedachten (de gedachte dat iemand verwacht pijn te gaan voelen). Het voelen van pijn is echter een waarneming en geen instinct.